மூன்று குப்பிகள் கவிழ்ந்தது
இவன் கால்களும் தான் அலைந்தது
வீடு வந்து சேர்ந்ததும்
அவள் கண்களும் நிறைந்தது
இன்றுடன் கடைசி
இவன் சொற்கள் மற்றொரு முறை பொய்தது
மூன்று குப்பிகள் கவிழ்ந்தது
இவன் கால்களும் தான் அலைந்தது
முகப்பில் களிப்புற்றிருந்த மகனின் முகம்
இவனை கண்டு தானோ வெட்கியது
இன்றுடன் கடைசி
இவன் சொற்கள் மற்றொரு முறை பொய்தது
மூன்று குப்பிகள் கவிழ்ந்தது
இவன் கால்களும் தான் அலைந்தது
மகிழ்ந்திருந்த இவன் தன் நெஞ்சம்
அமைதியுடன் அமைந்தது
இன்றுடன் கடைசி
குப்பியின் வார்தைகளோ பலித்தது
க்ஷணப்பொழுதில் மனம் மாறி
புதிதோறு மதம் கண்டு
கர்வத்துடன் இனம் பெயர்ந்தாயோ?
தனதென சொந்தம் பாராட்டி
விட்டதென்ன மனிதம் தானே?
உன் இனத்தில் சேர்ந்தவன் தானடா நானும்
உன் மனத்தில் சேர மதம் வேண்டாம் எனக்கு
அன்பு பாராட்ட மணம் கொண்டேன்
பிரிவினை பாராமல் அரவணைப்பாயா
உன் அன்பும் கிட்டுமோடா எனக்கு?
நான் வேற்றான் என்று எண்ணி
சாடுவதும் செய்வாயோ?
என் நண்பா நீ ஏசினாலும் சாடினாலும்
பரிகாசம் தான் என கொள்ளும் எளியான் நான்
Etti udhaithalum உன் சன்னதி சேர்வேன்
நட்புதானடா உன் சிறப்பு
அதை என்றும் நாடும் பாரடா என்னையும்
என்றும் உன் நட்பு நாடும், நண்பன்.
வாய்ப்பேசி வார்த்தை வரும்முன்
கைப்பேசியில் அண்டம் பார்த்தவன்
இது வேண்டாம்டா என்றேன்
பயல் க்ரோதமும் கற்றுள்ளான்
பாண்டி விளையாட அழைத்தேன்
Candy crush போதுமாம்
வள்ளுவனையும் பாரதியையும் வைதேன்
நன்னெறி இதுவன்றோ என்று
வள்ளுவன் தொடர்பில் வந்தான்
Whatsappன் மூலம்
